<$BlogDateHeaderDate$>
  هناك فى عالمنا قصص كثيرة عن اناس كثر سمعت احداها من احدهم فاحببت ان اسمعكم اياها ولكن عليكم ان تصبروا على فالقصة طويلة و تفاصيلها من الممكن ان تكون مملة لكنها قصة تستحق ان نسمعها و ساحكيها بلغتنا اى بالعامية الفلسطينية فاصبروا ...... فى مرة كنت قاعد عالبحر و سمعت اتنين من جيرانا بالخيمة واحد كان بيحكى لصاحبة عن قصة جار الهم هذا قال فى واحد اسمة فتحى و مرتة اسمها سماح كانوا ناس غلابا و ساكنين بالايجار ولكن الله سبحانة و تعالى انعم عليهم و فتح عليهم باب الرزق فتحى ربنا اكرمة بالشغل و فتح علية من واسع بس ضلهم ساكنين بالاجار و الحمد لله اجاهم اطفال على قد الحال بس كانوا اكتر من انوا دارهم تستوعب ... المهم اللى صار من غير ما اطول عليكم فى يوم من الايام قامت بين فتحى و بين سماح خناقة كانت صعبة شوى الجماعه شرشحوا بعض فى الحارة بس اجا اولاد الحلال جارهم الحيط بالحيط (1) و اتدخل والحمد لله اتصالحوا .. لكن الظاهر انوا نفوسهم ما صفيت بعد اكم من شهر رجعوا اتخانقوا خناقة بس هالمرة كانت الطوشة اقوى شوي ر بفضل جارهم اللى الحيط بالحيط و جار الهم تانى شوى بعيد بس زلمة واصل شوى و الكل بيسمعلة (2) المهم جابهم عندوا فى دارو و صالحهم و جمع الحارة كلها و عزمهم على الغدا او العشا مش فارقة المهم صالحهم . فرحنا و قلنا مشكلة جماعتنا انحلت والحمد لله . لكن فى يوم ما فية شمس و ليلة ما فيها قمر رجع فتحى و سماح اتخانقوا بس هالمرة صوتهم كان عالى و فى الشارع كمان يا عمى شو اللى بيصير مش امبارح كانوا سمن على عسل الناس بتتفرج عليهم شوى الا سماح مدت ايدها على جوزها و لطشتة اول كف فتحى اتطلع حوالية مذهول والناس فى الشارع بتتطلع علية من غير ما حدا يتدخل راح ردلها الكف ... ما تكون سماح خيابة و تمسك الكعب و على راسك يا فتحى و وين يوجعك يا فتحى نزلتله الدم من راسة .. فتحى جرى بالحارة و دمة على راسة و سماح وراه لغاية ما طلع من الحارة كلها ما حدا عرف وين راح اولها .... رجعت سماح على دارها و سكرت عاحالها هيا و اطفالها بالضبة والمفتاح ما عارفة ايش بدها تسوى ... قالت فى نفسها اللى صار صار و كان لازم يصير هيك من الاول انا ليش صابرة علية (( كان احيانا يضربها كان عامل عليها دكتاتور زى كل الزلام اللى بيعرفهم كان يعرف عليها وحدة هيك حلوة و معارفها كتار و الكل بالبلد كلها مش بس بالحارة بيخاف منها (3), كان يخبى مصارى عنها و يصرفها هنا و هنا )) كان لازم من زمان ينعدل هيك.... .. وضلت سماح تعزى حالها و تواسى حالها و تقول اللى صار مش غلط لا هذا الصح ,,, اما فتحى راح عند جماعه قرايبه سكن عندهم طبعا اجاهم سايح بدموا فاعوا معاه و بدل ما يعقولة و يهدوة فوعوة بزيادة . العلقة بردت و فتحى بلش يفكر شو اللى صار .... كيف قدرت تضربنى انا جوزها القوى الجبار اللى كانت تخاف منى وتحسبللى الف حساب كيف عملت هيك كيف هان عليها و قال فى نفسة (والله لا اربيها و اخليها تعرف قيمتى ) المهم يوم والتانى خلصت مصارى سماح اللى كانت مخبياهم من ورا جوزها يعنى كانت من هنا و من هنا و من صاحباتها و قرايبها تحوشلها قرشين حلوين (4) بيضلهم يكبروا براسها و يقولوا الها ولا يهمك احنا معاكى احنا وراكى قديش بدك مصارى بنبعتلك وتقول كييف بدى امشى حالى المصارى قلال و اهل الحارة زى اللى قاطعوها بضلوا يحكوا معاها وصاحب الدكان اللى بيخاف من صاحبة جوزها بضل يبيعها ولا يداينها على الحساب و تبع الغاز بضل يدق عليها الباب وتبع الزبالة بضل ياخد زبالتها من على باب الدار ............ اجا فتحى وقال طيب اولادى انا ما باتخللى عنهم هادول اولادى انا ملزم بمصاريفهم بدى ابعتلهم مصروف كل شهر بشهرة بس امهم هادى انا مالى دخل فيها خليها مش بدها تعيش من غيرى والله لا اوريها المهم بعت المصارى مع صاحب الهم من برة و اجا اعطاهم للاولاد كل واحد بايده مصروفه وقالهم هادى من بابا بابا بيحبكم و ما بدوا يتخلى عنكم بس اللى عملتله امكم فية كتير والله ان شاء الله هالاكم من يوم و بيجى ياخدكم . طبعا الاولاد زى كل الاولاد في اللى بيحب امة اكتر و في اللى بيحب ابوة اكتر اللى مع ابوهم قالوا اه والله حرام اللى عملتة فية ما بيصير واللى مع امهم قالوا مش ابونا بس بيستاهل احسن . هالزلمة صاح ابوهم ما يكون خياب ورجع الفتحى وقالة والى اولادك فى منهم حكى هيك يعنى معك و فى منهم فلان و فلان و فلان مع امهم صافيين . سرح ابوهم شوى و اجت صاحبيته اياها قالته شوف اللى معك من اولادك ابعتلهم مصروفهم عادى بس فلان و فلان و فلان لا تبعتلهم اكم ممن شهر بركى حسوا بقيمتك قالها والله فكرة اجا الشهر اللى وراه ما بعت لفلان و فلان و فلان مصارى والباقيين اجاهم مصروفهم لعندهم . اجت سماح وقالت هو انت يا فتحى احسن منى والله لا اورجيك وجمعت اولادها بعد المغرب وقالت الهم يافلان وفلان و فلان لاتخافوا يا ماما اللى ما بعتلة ابوه مصروف انا باعطية اياه و انتوا اللى اخد من ابوة مصروف والله لا انكد عليكم عيشتكم هو ابوكم بس بيفكر انوا ماسك المصروف تنسوش انكم قاعدين معايا هنا انا فى البيت و انا امكم و ست هالبيت و سيدة كمان هلقيت والله ما اخليكم تتهنوا لى نومة ولا اكلة و لا لبسة انا ماليش دخل فيكم اللى بدوا يكوى اواعية بعد اليوم واللى بدوا يتعشى انا ماليش دخل فية مش ابوكم بيبعت الكم مصارى كلوا من برة و اكوا اوعيكم برة بس ديروا بالكم باب الدار مسكر مفتاحه ضاع وجيرانا مش راضيين يفتحوه من برة يعنى بدكم تعيشوا على اللى فى البيت واللى ببعتوه الجيران من شباك الباب اللى ما بيساع يدخل منة اشى وصارت عاد سماح تنك على اولادها اللى مع ابوهم ان واحد سهر بالليل تضربة و ان واحد اتفرج عالتلفزيون خانتقة , اللى بتشوفه عالبكلونة تندك علية ....... وصار فتحى و سماح يتفننوا كيف بدهم كل واحد يكسب الاولاد لصفه والجيران قاعدين بيتفرجوا و اهل سماح(5) و اهل فتحى (6) بدل ما يهدوا الوضع بيزيدوة و بيديروا الكاز على النار بيغلطوا على بعض و بيسمعوا بعض كلام ما بينحكى بين اهل و اهل يعنى اللى بيشوفهم بيقول هادول ما صدقوا جنازة و يشبعوا لطم بيجى واحد من اهلة بنقول رجعوا لعقلهم الجماعه بنلاقيهم بيخربوها اكتر بيجى واحد من اهلها بنقول هادا طالع يلطف الجوا الا هو خابصها اكتر من الاول . وضل فتح قصدى فتحى و ضلت حماس قصدى سماح يعاندوا فى بعض والضحية الاولاد ما حدا شايل همهم سماح همها ما تطلع غلطانة و مش هامهما اولادها و فتحى كبريائة مس سامحله و نسى اولادة و جيرانهم اللى مبسوط عليهم واللى هما مش على بالة اصلا واللى ملهى بحالة واللى حاله من احسن من حالهم واللى ونضرب قبلة و سكت واللى واللى واللى والضحية هما الاولاد,اللى صاع واللى صار يدخن و اللى سرح فى الشوارع واللى اتعقد و بضل يجمع واللى بيكابر وبيقول بكرة بيرجعوا واللى مش فارقه عندة هيك و هما متخانقين هو بيستفيد من هنا و من هنا واللى بضلت تفرق معاه حط راسوا و نام والزبالة على باب البيت ملت الدار ريحه عاطلة والكهرب بتقطع كتير ووووو اظن اننى اطلت عليكم بقصة جيراننا او قصتنا .... ولكن ماذا نقول حسبى الله و نعم الوكيل شخصيات القصة (1) جارهم الحيط بالحيط :مصر (2) الجار الواصل: السعودية (3) صاحبة الوالد : طبعا أسرائيل (4) القرايب سوريا و ايران (5) أهل سماح : قادة حماس (6) أهل فتحى : قادة فتح |
